De Moeheid van Moeten
Wat een dag weer gisteren, echt een Vulnerable Friday! Het lijkt wel of Ik dat letterlijk voor mezelf gemanifesteerd heb met het inzetten van de wekelijkste vulnerability shares. Vorige week lukte het me al niet om op vrijdag te posten vanwege een proces en deze week is het niet anders. De afgelopen maand lijk ik elke vrijdag wel door een proces heen te gaan. Mooi natuurlijk, maar dat was niet helemaal de bedoeling naar mijn idee met de Vulnerable Friday shares, haha! En misschien ook wel. Het universum denkt daar wel zo over in ieder geval.
Het stukje land waar ik nu op mag verblijven heef ook een hele hoge energie en mijn lieve vriendin hier waarbij ik logeer weet intuïtief ook heel sterk wat te zeggen of doen waardoor er bij mij op heel veel knoppen gedrukt wordt en oude patronen en denkwijzen die mijn ziel gevangen houden van wie ik echt ben aan het licht komen om getransformeerd te worden.
Ik ben ook echt van mening dat we steeds sneller oude stukken op mogen lossen op weg naar een hogere trilling van waarheid, nu de aarde ook zo druk bezig is met die ascensie. Wat vroeger misschien jaren koste om te transformeren, kan nu in weken, dagen of zelf uren omgezet worden. Echt heel mooi dus, maar wel een beetje een snelkookpan. Vandaar dat de laatste maand de Friday shares een beetje anders lijken te lopen. En dat is ook maar gewoon wat het is.
Gisteren werd er een diep stuk aangeraakt wat gelinkt is aan mijn intrinsieke gevoel van waardeloosheid. De MOEHEID van het MOETEN kwam ineens zo sterk omhoog dat mijn hele lijf in een pijnlijke kramp schoot en die moeheid als een dikke zware deken over me heen viel.
Het MOETEN als overlevingsmechanisme uit angst om niet geaccepteerd te worden of buiten de samenleving te vallen is zo groot voor mij dat ik onbewust de hele dag bezig met met van alles moeten doen om aardig, lief, loyaal, hulpvaardig, succesvol enzovoorts gevonden te worden en dus geaccepteerd.
Herken jij je daar misschien ook in?
En wat als ik al dat moeten nou gewoon eens loslaat, al is het maar voor een dag? Wat gebeurt er dan? En wie waakt er dan over mij als ik mijn schild laat zakken en in mijn volle kwetsbaarheid mijn ogen dicht doe om even uit te rusten?
Dan gebeurt er niks ergs en degene die over mij waakt dat ben ik zelf en niemand anders.
Die bewustwording voelde tegelijkertijd zo eng en eenzaam en ook zo troostend. Ik kon het kleine meisje in mezelf voelen die zich niet beschermd en gesteund heeft gevoeld op die momenten van kwetsbaarheid en dus het masker van het bereidwillige MOETEN heeft opgezet. En ik kon haar op dit kwetsbare moment horen, zien en troosten.
En wat blijft er van mijn identiteit over als ik alles wat ik kan en doe uit dat gevoel van moeten loslaat? Als ik van Human Doing terug ga naar Human Being? Jeetje wat een enge vraag is dat om te ervaren zeg! Het antwoord daarop is simpel, liefde. Ik ben een bron van onvoorwaardelijke liefde en daar hoef ik niks voor te doen of te presteren. Deze vind ik nog best moeilijk om voor langere tijd echt te voelen en integreren. Dat proces wordt gelukkig wel elke keer wat makkelijk wanneer ik weer een laagje van mijn angst loslaat.
Zo zat ik een tijdje op de grond. Ik voelde mijn lijf ontspannen en dieper de aarde in zakken en de tranen van vastgehouden angst en vermoeidheid over mijn wangen vloeien. Wat een mooi proces van loslaten en heling.
Vannacht had ik nog een droom waarin ik door een ander schaduwstuk heen mocht en een diepe angerrelease heb mogen voelen. In mijn droom waren er heftige emoties van boosheid en verdriet aanwezig en de mensen om me heen konden daar niet mee omgaan. Normaal gesproken zou ik die emoties dan indammen en opsluiten om het discomfort bij anderen weg te nemen. Maar dit keer niet. Ik heb geschreeuwd en geraasd in mijn droom en kon mezelf daarin volledig ondersteunen en de ruimte geven. Dat was nog eens lichter en opgeruimder wakker worden zeg!
Ja, dus die processen en die kwetsbaarheid zijn wel lekker bezig met het losmaken van mijn ziel. Weg van oude stukken en density, naar een lichtere en vrije staat van zijn. Ik hoop dat jij dit ook mag ervaren en als dat zo is, weet dat je niet de enige bent op dit moment. Dat de hele wereld bezig is met die shift en dat steeds meer mensen dit ook energetisch voelen en wakker worden. Dat dit een heftig proces kan zijn en dat rust en goed zorgen voor jezelf daarin niet alleen heel belangrijk en fijn, maar zelfs noodzakelijk is om hier goed doorheen te komen!
Liefs 🤍 Kirsten.
