Bijna elke dag is een dans van denken dat ik de controle heb en wat structuur heb, om het in een flits weer te verliezen. De controle loslaten en er weer op vertrouwen dat mijn pad zich zal ontvouwen en ik mijn flow en doel weer zal vinden.

Ik hoop dat je weet dat ik van je hou. Maar bovenal hoop ik dat JIJ van JOU houdt. Want dat is het belangrijkste in de wereld. Dat JIJ gewoon compleet van jezelf houdt.

Wat een dag weer gisteren, echt een Vulnerable Friday! Het lijkt wel of Ik dat letterlijk voor mezelf gemanifesteerd heb met het inzetten van de wekelijkste vulnerability shares.

Wat is er echt mogen zijn? Hoe voelt dat? Ik vroeg me dat net af terwijl ik wakker lig om 3 uur snachts, iets missend en tegelijkertijd verstandelijk wetend dat ik niks buiten mezelf nodig heb om compleet te zijn.

2 maanden later alweer sinds mijn laatste avonturenblog en ineens 2500 kilometer verder! Griekenland was mooi en warm en verwelkomend. De lieve mensen en de gemoedelijke sfeer, ondanks de lockdown waren heel fijn voor mij.

Geen filmpje deze vrijdag. Ik heb er de energie niet voor om te filmen en te editen enzo. En ja daar vind ik wat van van mezelf, maar dat is wat er is op het moment, weinig energie en veel spiegels en processen.

Zo ik dacht dit keer een simpele dag uit het leven van een vanlifer te beschrijven. Wist ik veel dat de dag die ik in gedachten had een heel ander einde kreeg dan ik kon vermoeden.

Afgelopen nacht dacht ik dat ik doodging! Of beter gezegd, mijn persoontje dacht dat. In feite was er niks aan de hand. En toch voelde het als doodgaan.

Van mezelf houden is onder andere mezelf zijn en laten zien zonder pardon. Of het nu praktisch handig of gemakkelijk is of niet.

Ik hoor Bob Marley uit de speaker van de buurcamper komen. “Get up stand up. Don’t give up the fight”. Maar welk gevecht vechten we nu eigenlijk?

Hoe gaat het me jou in deze rare tijd? Een tijd die ik zelf eigenlijk ook wel heel bijzonder en interessant vind moet ik zeggen.

Het plan was toch dat er geen plan was… Nou dat heb ik geweten! Het beetje plan dat zich zo stiekem aan toch gevormd had kon met de komst van het corona virus direct weer de prullenbak in.

Dat is de eerste reactie en dat zijn de eerste vragen die binnen 5 seconden op me afgevuurd worden, elke keer als ik iemand vertel wat mijn plan is voor dit jaar. Het “Wat leuk en stoer” gedeelte daar word ik natuurlijk wel blij van.

“De reis begint bij de eerst stap”, is een vaak gehoord gezegde. Maar wat is de eerste stap? Hoe weet je dat je deze hebt gezet en dat de reis dus eigenlijk al begonnen is? Zit jij er ook niet al middenin?

Al een hele lange tijd weet ik hoe belangrijk het voor mij is om me te verbinden met de natuur. Bomen knuffelen, mijn neus in bloemetjes en grasjes steken, de vogels horen fluiten en de waterkipjes zien zwemmen en scharrelen aan de waterkant.