Nature calls…

Al een hele lange tijd weet ik hoe belangrijk het voor mij is om me te verbinden met de natuur. Bomen knuffelen, mijn neus in bloemetjes en grasjes steken, de vogels horen fluiten en de waterkipjes zien zwemmen en scharrelen aan de waterkant. Noem het zweverig of spiritueel (vooral dat boomknuffelen 😄), maar het helpt mij. 

Vooral als ik gestrest of verdrietig ben, een opgejaagd gevoel ervaar in mijn lijf en mijn hoofd weer over van alles en nog wat oordeelt of iets negatiefs te zeggen heeft, meestal over mezelf. Brainfarts, monkey mind, draken in je hoofd. Geef het beestje een naam en je zult verbaasd staan hoeveel makkelijker het dan wordt om deze onbalans of disconnectie te herkennen bij jezelf. Confronterend is het ook, haha! Maar ja, geen groei zonder een beetje discomfort, zoals we allemaal wel weten. En bewustwording en er verbinding mee maken zijn de eerste stappen naar groei en transformatie. 

Als kind groeide ik op in een klein dorpje waar veel groen te vinden was. De boer naast ons huis mocht me van mijn ouders s’avonds nog uit bed roepen als de lammetjes geboren werden. De wollige geur van jonge lammetjes op een boerderij kan mij nog steeds intens blij maken. 

Ik bouwde hutten, klom in bomen en mijn fantasie kon in de natuur heerlijk de vrije loop gaan. In de zomer zwemmen in het buitenwater en naar mosselen duiken en elk weekend struinen over eilandjes waar we dan naartoe voeren met de familieboot. En in de zomervakantie gingen we ook altijd nog een paar weken naar een camping ergens in Nederland. Surfen, zeilen, water, groen en beestjes. Daar hield ik het meeste van en ik kon dan ook uren rondstruinen, dingetjes maken van takjes en blaadjes en mij verliezen in tijd en ruimte, zo dichtbij de elementen. Dingen als mobiele telefoons, tablets, game boys en social media waren in mijn jeugd gelukkig nog geen groot onderdeel van het dagelijkse leven.

Ik ben die behoefte aan natuur om me heen nooit kwijtgeraakt, al verwaterde het contact ermee wel steeds meer en meer. Want ik groeide op, ging studeren en werken en was druk met andere “veel belangrijkere” dingen. De prikkels van het online en altijd bereikbaar zijn tegenwoordig, maken het ook niet echt makkelijker verstilling te vinden en te verbinden. 

Nu ik weer in een meer verdiepende fase van mijn leven zit en alweer ruim 10 jaar in de grote stad Rotterdam woon, (lange tijd met veel plezier overigens), merk ik de laatste tijd dat het stadse en het online leven me meer lijkt te overprikkelen dan vroeger en dat ik steeds meer die oude behoefte voel me te verbinden met de natuur en me te verliezen in de verhalen die zij te vertellen heeft. Ik heb het nodig om te vertragen, weg van alle prikkels en me te verwonderen. Dat helpt mij me meer verbonden te voelen met een zuivere bron van energie en beter te kunnen relativeren. Want ja, als ik dan weer eens met al die draken in mijn hoofd loop de fluitketelen van de stress, dan zie en voel ik zo’n grote oude boom rustig staan in weer en wind. Zon of regen, het zal hem niet deren, hij geniet gewoon van het boom zijn en volgt het ritme van de seizoenen. Dat helpt mij te kalmeren en te relativeren. Al die verhalen in mijn hoofd komen tot stilstand en ik zie weer het grotere plaatje en lach vriendelijk om mezelf en mijn drukdoenerij om dingen die eigenlijk helemaal niet zo belangrijk zijn. 

Sinds een paar maanden ga ik daarom elke dag even een stukje wandelen. Liefst direct in de ochtend, maar als dat niet lukt dan probeer ik alsnog altijd een momentje te vinden voor een klein loopje. Al is het maar 20 minuutjes. Ik loop bijna elke dag hetzelfde stukje. “Ook saai”, hoor ik je denken, maar dat is het zeker niet. Want telkens als ik datzelfde voor mij bekende pad bewandel zie ik weer nieuwe dingetjes. Ik zie een bloem die weer een stukje verder open stond dan de dag daarvoor. En de kat die op mijn wandelpad woont komt me begroeten nu ze me wat beter kent. Nieuwe aangroei langs de kant van de weg valt me op. Ik ruik de geur van een roos die haar zoete aroma afgeeft als het warm genoeg is en ik voel het natte of droge warme pad onder mijn blote voeten. Want ja, het liefst loop ik ook nog op blote voeten om echt die verbinding te kunnen voelen. 

Mijn voeten zijn voor mij de perfecte instrumenten om me uit mijn hoofd te trekken, terug de basis van mijn gevoel in, heerlijk! 

En ook al woon ik in een grote stad (gelukkig wel dicht bij een park), er is overal wel iets moois en natuurlijks te vinden. Van die ene grote boom aan het einde van de straat, tot het geveltuintje van de buren 3 huizen verderop. Een klein beetje groen zien, ruiken en voelen helpt me al om de verbinding te maken en rust en ruimte te ervaren. 

Ik kom net terug van een heerlijke week kamperen in Dalfsen te Overijssel, waar ik het Living Village festival heb mee mogen maken. Ik was daar zó in het hier en nu en in connectie met mezelf dat ik die 7 dagen bijna volledig offline heb doorgebracht. Wat een heerlijke tijd was dat zeg! Echt in het moment leven en me verbinden met de mensen en de natuur daar. Omdat mijn mobieltje bijna niet uit mijn tas is gekomen heb ik geen foto’s gemaakt. Foto’s maken met mijn mobiele telefoon haalt mij vaak weer uit het moment omdat de verleiding om toch nog even facebook of mijn mail te checken erg groot is, waardoor ik het moment waar ik zo van geniet juist mis. Geen mooie herinneringsfoto’s van Dalfsen dus, maar wel een hele blije en opgeladen Kirsten😊 En doordat ik alles echt in me op heb kunnen nemen staan de mooie plaatjes als vanzelf op mijn netvlies gebrand. De foto’s die bij dit stukje zijn weergegeven zijn gemaakt op een aantal van mijn dagelijkse wandelingen.

Ik hoop dat je blij wordt van dit verhaal en dat je je geïnspireerd voelt om eens wat vaker de natuur in te duiken. Mij helpt het in ieder geval enorm die connectie met mezelf te kunnen maken door verbinding te maken met de natuur. Laat je gedachten varen en geniet. Een diep gevoel van verbinding, rust & vredigheid, ruimte, creatieve energie & nieuwe inzichten of oplossingen ervaren zijn de kadootjes die de natuur je kan geven als je regelmatig aandacht voor haar hebt. Enjoy! 

♡ Kirsten.