De reis is al begonnen.

“De reis begint bij de eerst stap”, is een vaak gehoord gezegde. Maar wat is de eerste stap? Hoe weet je dat je deze hebt gezet en dat de reis dus eigenlijk al begonnen is? Zit jij er ook niet al middenin?

Ik ga in het voorjaar van dit mooie fris gestarte jaar op reis, letterlijk. Ik heb mijn huis verkocht, heb een monsterlijk grote camper gekocht voor mij en mijn knuffelkat Mimi en we gaan hopelijk samen het avontuur aan voor onbepaalde tijd. Reizend door Nederland en verder Europa in hoop ik mij persoonlijk en spiritueel verder te ontwikkeling en mijn expertise en ervaring als knuffel en connectie coach te verdiepen. De reis gaat dan echt beginnen! Wanneer precies is nog niet helemaal duidelijk, maar de start lijkt nu toch echt in de buurt te komen! 

Maar is dat nu wel echt zo, dat de reis pas start wanneer we straks de eerste kilometers in de camper gaan afleggen? Ben ik eigenlijk niet al veel eerder begonnen en zit ik er nu niet gewoon al middenin?  Ja dus! 

De eerste echte stap van elke reis is natuurlijk al zoveel eerder gezet dan, in dit geval, de start van de fysieke reis. Wanneer dan precies het eerste zaadje de vruchtbare grond van mijn bewustzijn raakte vraag je je af? Misschien vorig jaar zomer toen ik ineens het gevoel had mijn huis te moeten gaan verkopen en rustiger en kleiner te gaan wonen, omdat de stad Rotterdam heel leuk is, maar ook steeds drukker wordt. Toen ik vervolgens naar andere huizen ging kijken en tijdens die kijkuurtjes ineens voelde, maar ik wil helemaal niet tussen 4 bakstenen muren wonen! Maar wat dan? 

Dat was wel echt een concrete stap in de richting van mijn nieuwe (hipster) nomadenleven #Vanlife. 

Maar eigenlijk is het al zoveel eerder begonnen. Reizen en misschien ooit voor een tijdje in een ander land leven, stond al heel lang op de wensenlijst van mijn ietswat onaangepaste, vrije en avonduurlijke hart. Anderhalf jaar geleden had ik ineens het spontane idee een jaar weg te willen en mijn huis te verhuren, maar iets voelde toen nog niet kloppend. Dat was dus nog niet het moment, maar wel weer wat extra water op het al veel eerder geplante zaadje. 

Ik zeg “spontaan idee”, maar daar geloof ik ook niet echt in. 

Spontane ideeën komen naar mijn mening vaak voort uit een al langer broedend onbewust idee wat zo nu en dan kort naar boven geworpen wordt, het bewuste niveau in. Zo ook mijn “spontane” reisplan anderhalf jaar geleden. Even zo’n moment van “kijk eens, waar je naartoe zou kunnen gaan als je het aan durft je hart te volgen”. Want je hart weet al lang wat het wil en nodig heeft. 

Wanneer mijn hart besloot te spreken en die welbekende eerste stap zette om haar wens naar het bewuste niveau te brengen, kan ik echt niet vertellen. Misschien ben ik al mijn hele leven bezig moed te verzamelen om mijn eigen authentieke pad te gaan bewandelen, of dat nu binnen de maatschappelijk geaccepteerde norm van nu valt of niet. En is het leven als een nomade daar een onderdeel van. Wel weet ik dat ik te lang niet of niet voldoende geluisterd heb ondanks alle moeite die mijn hart gedaan heeft om me te bereiken. Depressies van jongs af aan, een dikke eetstoornis en 2 burn-outs verder. 

Nee ik denk dat de boodschap niet duidelijker overgebracht had kunnen worden, maar echt luisteren lukte me lang niet.

Ruim 2 jaar geleden aan de start van mijn laatste grote depressie en burn-out heb ik eindelijk de keuze gemaakt om te gaan luisteren. En het niet alleen bij luisteren te laten maar ook echt actie te gaan ondernemen. Vandaar dat ik de afgelopen 2 jaar telkens al hints zag en “spontane” ideeën kreeg. Ik stond er ineens voor open lijkt het. Het voelt ook echt alsof het gestuurd wordt vanaf dat moment en ik het alleen maar hoef te laten gebeuren en de ene stap na de andere durf te zetten zonder precies te hoeven weten wat erna komt. Erop vertrouwend dat het wel goedkomt met dat wijze hart van mij aan het roer. 

Of dat allemaal zonder slag of stoot en zonder angst en onzekerheid gaat? Zeker niet!

Uit mijn comfortzone stappen blijft een dingetje hoor, haha!

Ik woon sinds kerst weer tijdelijk bij mijn ouders thuis als 38 jarige volwassen zelfstandige vrouw. Mijn mooie gezellige huisje staat er nu kaal en leeg bij en mag ik later deze maand overdragen aan de nieuwe eigenaresse. En de camper staat op dit moment lek en met een kapotte accu bij de camperdokter. Ik heb nog geen idee hoe ik rond ga komen. O, en het regent en het is koud buiten….. Goed begin van het nieuwe jaar, niet? 

En toch voelt het goed en ga ik het avontuur met goede moed en “meestal” vol vertrouwen tegemoet. 

Voor Boost Your Health mag ik dit avontuur en mijn reiservaringen delen en ik hou jullie graag daar op de hoogte met een regelmatige blog en post ze natuurlijk ook hier op mijn eigen website. Boost your health is trouwens een heel fijn platform voor vrouwen door vrouwen waar je van alles vind over gezondheid, geluk, lifestyle etc. 

Hoe gaat het verder met Mimi in de camper? Wat ga ik allemaal tegenkomen aan uitdagingen, mooie momenten en paradijsvogels? Lukt het me om mijn werk als coach voort te zetten en hoe gaat dit avontuur mij als mens en als coach verrijken? Ik hoop het hier allemaal te mogen laten horen en zien. 

Tot de volgende aflevering! ♡ Kirsten.